Üşüyorum bu oda da, bu evde, bu sokakta, kısacası bu şehirde.
sen giderken, içimi ısıtan sevgini’de aldın gittin ya sevgili
ısınmadı, ısınamadı bir daha yüreğim
ıslak bir istanbul rıhtımında denizi, gemileri seyrediyorum
ve seni düşünüyorum sevgili
geminin denizde bıraktığı izler gibi
seninde hatıraların bir bir yok oluyor
bazen soruyorum kendime yolda görsem tanırmıyım acaba diye
belkide diyorum kac defa denk geldik ama tanımadık.
Sen gittin
sevgin gitti
ben üşüyorum.
2 replies on “Üşüyorum”
eski yorumlarıma bakarken hatırladım… tekrar merhaba
Merhabaa :))